HÜZ’NE ÇEYREK VAR

Uzun uzak yollardan geldim
Açısı dar bir gönye gibiyim
Sıkıştım kaldım bir defterin karelerinde( birinde sadece)

Benim baharlara giden yollarım vardı, yitirdim
Yitirdim bir akşamüstü yağmurunda çoğul seslerimi
Simdi bir kuyunun dibinden gökyüzüne bakıyorum, 
Bakışımı görüyorlardır diye sanarak.
Simdi bu ellerim bu beynim bu ben değilim sanırım
Konuştuk bir zelzele gibi geçti habersiz, 
Bıraktık her şeyi sote yarlarımızda
Şimdi bu ben ben miyim? 

Sanmıyorum.

Mahir Elhan
27–03–2007