|
Yazar Selçuk Özgür
|
|
Pazar, 06 Nisan 2008 |
Bir ismi olmalıydı adımlarınınBir çığlığı bu kumsaldaHiçbir kale yıkılmıyor işte keşişlerkenSektirdiğin taşlarını, anla!Çevresinden belli olmuyordu köşesindeki siluetin
Gölgesinden tanıyan yabancılar şahit
Her yıl aynı yerde
Toplanan balıklar gibiydiler
Buruşmuş aynalara çadır kurmaları;
Uçurmaya çalıştıkları bir şahin!
Ay yıkanmıştı göğünde
Ve duvarlara akmıştı güneş
Turuncuyu sevmeyen denizlerin
Bildiğim bilindik buharlaşma çabalarındaydı. Papatyayı kimse görmüyor artık! Bir lakabı olmalıydı tencere yuvarlanmalarının
Bu kadar uzun olmamalıydı aşklar
Adının harflerini bile
Sindiriyorken;
Saate bakıyoruz biz! Gölge yoktu yerdeBeyaz yoktu fikirde, zikirdeBiz kimi düşlüyoruz yar?Keman düşüyordu gözlerinden tel tel
Bir kasıntı oluyordu sağ ayağımda
Tökezleme seslerinden redif
Derdinden içecek oluyordun
İçtiğini kaçırır gibi derinlere.
Ve günleri soyuyordun
Kardan muzlar gibi
Kinlerin damar kilitleri buruşuyorken
Ne yobaz oluyordu elma bahçelerin
Böyle şiirler yazdırmazdın sen bana
Boşuna doluyor diye;
Aklımı döndürürken baştanbaşa.
Ve iki çocuk hala futbol oynuyordu
Fikirlerimi kıra kıra bir kumsalda
Bir ismi olmalıydı adımlarının
Bir çığlığı!
Yenisi yoksa ya?
Hıncımı kesiyordum ben;
Yapma evladım yapma! |
|
Son Güncelleme ( Cuma, 18 Nisan 2008 )
|
